نقش دولت در تامین اجتماعی مردم ، در پرتو حقوق عمومی

تامین اجتماعی ، عنصری مهم در هر جامعه، و از مهم ترین ساز و کارهای تحقق عدالت اجتماعی محسوب می گردد، هر چند که اجرای طرح های مربوط به گسترش تامین اجتماعی، می تواند موجب افزایش هزینه های دولتی گردد، اما ره آورد دولت از گسترش تامین اجتماعی، بالاتر از هزینه هایی است که در مسیر اجرای آن هزینه می نماید.اجرای کامل تامین اجتماعی می تواند موجبات رفاه اجتماعی را افزایش داده و درصد رضایت مندی مردم از دولت افزایش یابد، که این امر می تواند پشتوانه محکمی برای دولت در داخل و خارج از کشور محسوب گردد. از سوی دیگر، تمسک به قوانین داخلی و برخی مقاوله نامه ها و کنوانسیون های بین المللی در خصوص ایجاد رفاه و آسایش که مخاطبان اصلی آن دولت ها می باشند، از جمله مصادیقی است که دولت ها می توانند با اختیارات قانونی بیشتر، نسبت به اولویت قرار دادن طرح های تامین اجتماعی گام های اساسی در این حوزه برداشته و موجب افزایش رفاه اجتماعی گردند ، امروزه ضرورت رفاه و تامین اجتماعی مردم ، نقش و مبانی مداخله دولت ها را در نظام تامین اجتماعی جوامع متعدد دگرگون ساخته ، امری که تقریباً وتنها با اختلاف در میزان اهمیت ، درهمه نظریه های دولت ، از دولت لیبرال تا دولت رفاه و حتی دولت های پسا رفاهی، مشترک است.